Zespół cieśni nadgarstka

Zespół cieśni nadgarstka to schorzenie, które śmiało można dzisiaj zaliczać do kategorii chorób cywilizacyjnych. W ostatnich latach liczba osób cierpiących na tę dolegliwość rośnie systematycznie i szybko, a najczęściej diagnozowaną obecnie przyczyną zespołu cieśni nadgarstka jest obecnie długotrwałe używanie klawiatury i myszki komputerowej. Schorzenie to może jednak pojawić się u każdego pacjenta, którego praca polega na wykonywaniu powtarzalnych czynności, takich jak obsługa taśmy produkcyjnej, układanie cegieł, gra na instrumencie muzycznym (zwłaszcza na gitarze) lub właśnie praca przy komputerze.

Zespół cieśni nadgarstka to jedno z najpowszechniej występujących schorzeń z zakresu mononeuropatii uciskowej, czyli takich, których przyczyną jest uszkodzenie nerwu. Choroba wywołana jest najczęściej poprzez reumatoidalne zapalenie stawów lub przez nadmierny ucisk wywierany na nerw pośrodkowy znajdujący się w kanale nadgarstka, czego konsekwencją jest uszkodzenie jego włókien czuciowych i ruchowych.

Leczenie operacyjne zespołu cieśni nadgarstka

Ponieważ skutki zaniedbania uszkodzeń nerwu pośrodkowego mogą być bardzo poważne – z trwałym niedowładem ręki włącznie – leczenie zespołu cieśni nadgarstka należy rozpocząć jak najwcześniej, od razu, kiedy zorientujemy się, że ból, mrowienie i drętwienie, zwłaszcza w okolicy nadgarstka i palców, ale także przedramienia aż do łokcia, oraz osłabienie czucia w opuszkach palców nie są incydentalnymi zdarzeniami. Najskuteczniejszą formą terapii jest operacja. Nie warto zwlekać z podjęciem właściwej decyzji, ponieważ na wczesnych etapach rozwoju schorzenia wszystkie zmiany są odwracalne, a sam zabieg nie jest skomplikowany ani długotrwały i może być przeprowadzony w znieczuleniu miejscowym.

Operacja zespołu cieśni nadgarstka polega na przecięciu troczka zginaczy, czyli miejsca, które ogranicza kanał nadgarstka od strony dłoni. W ten sposób zmniejszony zostaje ucisk wywierany na nerw pośrodkowy. Po przecięciu struktur więzadłowych powiększeniu ulega też światło kanału nadgarstka. Ponadto poprawione zostaje ukrwienie nerwu, co znacznie ułatwia jego samoregenerację. W ten sposób wyeliminowane zostają przyczyny bólu i stworzone zostają dogodne warunki do przywrócenia sprawności całej ręki. Operacja jest mało inwazyjna i całkowicie bezpieczna dla pacjenta. Mimo, że natychmiastowe wyleczenie nerwu nie jest możliwe nawet przy użyciu metody operacyjnej, stworzone zostają najlepsze warunki do jego odbudowy, czego nie może zagwarantować kuracja farmakologiczna.

Znieczulenie

› zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym lub odcinkowym

Pobyt w oddziale

› do kilku godzin

Zalecenia po zabiegu

› należy starać się nie zamoczyć rany pooperacyjnej przez 24 godziny po zabiegu

› opatrunki należy zmieniać codziennie przemywając ranę środkami odkażającymi (octenisept, woda utleniona, spirytus salicylowy) i utrzymywać ja w czystości.

› w przypadku zaczerwienienia, bólu i obrzęku rany pooperacyjnej oraz gorączki, należy skontaktować się z lekarzem.

› po 7-10 dniach następuje wizyta kontrolna w przychodni, podczas której zdejmuje się szwy i kontroluje gojenie.

Rekonwalescencja

› niezdolność do pracy zawodowej – od 1 do 4 tygodni

Wypełnij poniższy formularz kontaktowy, jeśli chcesz umówić wizytę lub zabieg, zadać pytanie, podzielić się opinią lub pomysłem. Nasz zespół odpowie na Twoją wiadomość najszybciej, jak to tylko możliwe.