Paluch sztywny

Paluch sztywny to choroba zwyrodnieniowa stawu śródstopno-paliczkowego palucha. Objawia się przede wszystkim ograniczeniem możliwości zgięcia grzbietowego tego stawu, dolegliwościami bólowymi, obrzękiem oraz stanem zapalnym w jego okolicy. Dodatkowo, w bardziej zaawansowanych stadiach,  widać deformację stawu oraz na skutek wytworzenia się nieprawidłowych nawarstwień tkanki kostnej występuje dyskomfort przy noszeniu obuwia. Na ogół zniekształcenie pierwszego palca stopy (palucha) jest niewielkie.
Dolegliwości bólowe pojawiają się na skutek uszkodzeniu chrząstki stawowej i pojawienia się wyrośli chrzęstno-kostnych na obrzeżach stawu ograniczających zakres ruchu.
Często schorzenie występuje rodzinnie (czynnik genetyczny), na podłożu zmian przeciążeniowych spowodowanych zbyt dużym obciążaniem stawu (ciężka praca fizyczna, otyłość), w przebiegu chorób reumatologicznych (np. dna moczanowa, choroby chrząstki stawowej), po urazach przodostopia oraz idiopatycznie (nie można ustalić czynnika stymulującego wystąpienie choroby). Sposób leczenia uzależniony jest głównie od nasilenia dolegliwości oraz stopnia nasilenia zmian zwyrodnieniowych.

Leczenie zachowawcze wskazane jest w postaciach miernie zaawansowanych lub gdy leczenie operacyjne jest zbyt dużym obciążeniem dla pacjenta. Stosuje się wkładki ortopedyczne, zabiegi fizjoterapeutyczne, leki przeciwbólowe i przeciwzapalne. Okresową poprawę przynoszą sterydowe zastrzyki dostawowe (tzw. blokady)  W zaawansowanej deformacji, przy znacznego stopnia dolegliwościach bólowych stosuje się leczenie operacyjne. 

Operacja sztywnego palucha

Podstawowe leczenie operacyjne polega na usunięciu wyrośli kostnych, uwolnieniu przykurczu tkanek miękkich wokół stawu i oczyszczeniu samego stawu. Decyzja o sposobie zaopatrzenia operacyjnego palucha sztywnego musi być podjęta indywidualnie – oprócz stopnia uszkodzenia stawu należy brać pod uwagę aktywność ruchową i oczekiwania pacjenta. Ostateczny efekt leczenia jest ściśle powiązany z przestrzeganiem zaleceń lekarskich i wykonaniem pełnego cyklu zabiegów rehabilitacyjnych indywidualnie zaplanowanych dla każdego pacjenta.

Znieczulenie

› zabieg wykonuje się  w znieczuleniu miejscowym lub odcinkowym

Pobyt w oddziale

› do kilku godzin

Zalecenia po zabiegu

› pacjent nie powinien prowadzić samochodu, ani korzystać ze środków transportu publicznego.

› opatrunki należy zmieniać zgodnie z zaleceniem lekarza. Należy unikać moczenia rany.

› w okresie pooperacyjnym występuje obrzęk stopy i ból w miejscu operowanym. W celu zmniejszenia obrzęku należy ograniczyć chodzenie oraz utrzymywać nogę w pozycji uniesionej. Ból zwykle daje się opanować przepisanymi lekami.

› wizyta kontrolna odbywa się w wyznaczonym terminie, jednak w przypadku wystąpienia zaczerwienienia, wycieku z rany, gorączki, nasilenia bólu i obrzęku należy skontaktować się z lekarzem.

› zwykle zezwala się na częściowe obciążanie operowanej kończyny (opieranie się na pięcie). Można się również zaopatrzyć w specjalny but, dostępny w sklepie medycznym. Można pomagać sobie kulami łokciowymi.

› okres oszczędzania operowanej stopy uzależniony jest od rodzaju wykonanej operacji i wynosi od 3 do 12 tygodni.

› po zabiegu operacyjnym wymagane jest szybkie rozpoczęcie rehabilitacji, sprzyjającej szybszemu gojeniu ran i rozluźnieniu blizn.

 Rekonwalescencja

› niezdolność do pracy zawodowej – od 3 do 12 tygodni

Wypełnij poniższy formularz kontaktowy, jeśli chcesz umówić wizytę lub zabieg, zadać pytanie, podzielić się opinią lub pomysłem. Nasz zespół odpowie na Twoją wiadomość najszybciej, jak to tylko możliwe.