HIV i AIDS – TO WARTO WIEDZIEĆ

HIV i AIDS to pojęcia, które często stosowane są zamiennie, choć dotyczą dwóch różnych etapów tego samego procesu chorobowego. 

Zrozumienie różnic między tymi pojęciami, sposobów zakażenia oraz metod profilaktyki ma kluczowe znaczenie dla ochrony zdrowia własnego i całych społeczności. W Polsce dostępna jest zarówno nowoczesna diagnostyka, jak i skuteczne leczenie, które pozwala osobom zakażonym żyć w pełni aktywnie.

Czym jest HIV, a czym jest AIDS?

HIV (Human Immunodeficiency Virus), to wirus, który osłabia układ odpornościowy, atakując komórki CD4 odpowiedzialne za walkę z infekcjami. Osoba zakażona HIV przez wiele lat może nie mieć żadnych objawów.

Choroba AIDS (Acquired Immunodeficiency Syndrome), to nic innego jak zespół nabytego niedoboru odporności. Jest to najbardziej zaawansowane stadium zakażenia HIV, w którym układ odpornościowy jest na tyle osłabiony, że organizm nie radzi sobie z infekcjami i nowotworami oportunistycznymi.

Warto wiedzieć, że dzięki rozwojowi medycyny i dostępowi do nowoczesnych terapii, wiele osób żyjących z HIV nigdy nie rozwija AIDS.

Jak można zakazić się HIV? Drogi przenoszenia

Wirus HIV przenosi się wyłącznie poprzez kontakt z określonymi płynami ustrojowymi osoby zakażonej, które zawierają odpowiednio wysoką ilość wirusa (krew, nasienie, wydzielina pochwowa i szyjkowa, mleko kobiece).

Do najczęstszych dróg zakażenia należą:

👉 Kontakt seksualny bez zabezpieczenia

Zakażenie może nastąpić podczas stosunku waginalnego, analnego lub rzadziej – oralnego. Ryzyko zwiększają mikrourazy błon śluzowych oraz współistniejące choroby przenoszone drogą płciową.

👉 Wspólne używanie igieł lub sprzętu iniekcyjnego

Dotyczy to głównie osób przyjmujących narkotyki dożylnie, ale także sytuacji związanych z nieprawidłowym przeprowadzaniem zabiegów medycznych lub kosmetycznych poza kontrolą sanitarną.

👉 Zakażenie matka–dziecko

Może dojść do niego w trakcie ciąży, porodu lub karmienia piersią. W Polsce dzięki odpowiedniemu leczeniu i kontroli medycznej ryzyko to jest skutecznie minimalizowane.

👉 Transfuzja krwi (w przeszłości)

Obecnie krew w Polsce poddawana jest ścisłym badaniom, co praktycznie wyeliminowało tę drogę zakażenia.

Kto znajduje się w grupie podwyższonego ryzyka?

Ryzyko zakażenia rośnie w sytuacjach, w których dochodzi do ekspozycji na płyny ustrojowe osoby zakażonej. Do częstszych grup ryzyka zalicza się:

  • osoby mające wielu partnerów seksualnych
  • osoby odbywające stosunki seksualne bez zabezpieczenia
  • osoby przyjmujące narkotyki drogą iniekcyjną
  • osoby wykonujące zawody narażone na kontakt z krwią (np. pracownicy ochrony zdrowia)
  • partnerów osób żyjących z HIV
  • osoby, które przeszły w przeszłości transfuzję krwi poza kontrolowanymi systemami bezpieczeństwa (dotyczy głównie lat przed 1990).

Jak NIE dochodzi do zakażenia?

HIV nie przenosi się przez:

  • dotyk, przytulenie, podanie ręki
  • korzystanie ze wspólnej toalety czy prysznica
  • łzy, pot, ślinę w codziennych sytuacjach
  • korzystanie ze wspólnych naczyń, sztućców, przedmiotów
  • ukąszenia owadów
  • pływanie w tej samej wodzie czy przebywanie w jednym pomieszczeniu

Profilaktyka przed- i poekspozycyjna (PrEP i PEP)

PrEP (profilaktyka przedekspozycyjna) to stosowane doustne leki zmniejszające ryzyko zakażenia podczas kontaktu seksualnego.

PEP (profilaktyka poekspozycyjna) to terapia rozpoczynana do 48 godzin po możliwym kontakcie z wirusem, stosowana przez 28 dni.

Obie metody są dostępne w Polsce.

Testy w kierunku HIV – kiedy warto je wykonać?

Badanie polega na pobraniu krwi i wykonaniu testu serologicznego lub antygenowego.

Wskazania obejmują m.in.: kontakt seksualny bez zabezpieczenia, zmianę partnera seksualnego, sytuacje, w których mogło dojść do kontaktu z krwią, planowanie ciąży lub rutynową kontrolę zdrowia.

Badania dostępne są we wszystkich punktach pobrań CM Salus po wcześniejszej rejestracji ☎️ 74 640 44 44.

Reasumując, HIV jest wirusem, który może prowadzić do osłabienia odporności, a w zaawansowanym stadium – do AIDS. Zakażeniu można skutecznie zapobiegać, stosując bezpieczne zachowania seksualne, zasady higieny, profilaktykę farmakologiczną i regularne testy. Współczesne leczenie ARV pozwala osobom zakażonym prowadzić normalne życie, a wczesna diagnostyka znacząco zwiększa możliwości kontroli nad chorobą.

Leave a reply